Arınç bile gözünü açtı ama Laçiner açmadı: Darbe girişiminin arkasına cemaat yok!

Son yıllarda Saray kontrolündeki AKP yanlısı internet sitelerinde yıldızı parlatılan Birikim Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Ömer Laçiner, 15 Temmuz darbe girişiminin Gülen Cemaatii ile ilgisi olmadığını iddia ederek Laçiner sever havuz medyasını hayal kırıklığına uğrattı. 

7 YIL ÖNCE ANLATILDIĞINDA DA ANLAMAMIŞTI

Ömer Laçiner, 2009 yılında NTV'de katıldığı programda Merdan Yanardağ'ın devlet içindeki Fethullahçı yapılanma ile ilgili ortaya koyduğu delilleri de 'abartılı ve inandırıcılıktan uzak' bulmuştu. Aradan geçen 7 yıl içinde önce Erdoğan ve AKP cemaati terk etti, son 15 Temmuz kalkışmasının ardından en büyük siyasi destekçilerinden olan Bülent Arınç 'Bana ahmak diyebilirsiniz' diyerek, en büyük finansal destekçilerinden Hacı Boydak ise 'Kandırıldık' diyerek Gülen Cemaati'nin iç yüzünü gördüklerini açıkladılar. 

Tüm bu ifşaatlar ve darbe girişiminde bulunan bazı subayların (güvenilirlikleri sorgulanbilir olmakla beraber) Gülen cemaatine mensup olduklarını itiraf etmelerine rağmen, Ömer Laçiner 18 Temmuz'da Birikim'de yazdığı yazıda darbe girişiminin Gülen Cemaati ile ilişkisi olmadığını iddia etti.

İşte Ömer Laçiner'in yazısından o bölüm:

Bu kalkışmanın 2016 Ağustos’ta YAŞ tarafından tasfiye edileceklerini öğrenen Ordu’daki “Fethullahçı'' unsurlarca planlanıp yapıldığı yolundaki AKP iddiası inandırıcılıktan çok büyük ölçüde yoksundur. AKP iktidarının ve onun tarafından Ordu’nun en üst makamlarına atanan kadronun Ordu’da büyük çapta bir “temizliğe'' kararlı olduğuna dair haberler Temmuz başından beri yayımlanmakta idi. Bu “temizlenecekler'' arasında “Cemaat''e mensup olduğu iddia edilebilecek birileri olabilir. Ama bunların miktarının şimdi darbeci diye tutuklanan, aralarında 40’a yakın generalin de olduğu 2000’i aşkın muvazzaf subay-astsubay düzeyinde olması mümkün değildir. Ordu’nun 1980’li yıllardan beri “irticai faaliyette bulunmak''tan dolayı bünyesinden tasfiye ettiklerinin pek çoğunun “Cemaatçi'' addedildiği, bu tasfiye işlemlerini AKP iktidarının ilk beş yılında Erdoğan’ın karşı çıkışlarına –koyduğu “şerh''lere– rağmen sürdürdüğü; son üç yıldır AKP iktidarının da bu “temizliği'' bilhassa teşvik ettiği düşünüldüğünde, Silahlı Kuvvetler bünyesinde bu kadar çok sayıda, bu kadar üst seviyede ve bu kadar kritik aktif görevlerde “Cemaatçi''nin var olduğu iddiası kesinlikle mantık dışıdır.

Laçiner, klasik liberal ezberlerle CHP'yi eleştirirken Saray medyasının internet sitelerinnin maneştlerini süslüyordu.

Darbeye kalkışanların belirli bir siyasal görüşe veya kesime mensup olduklarını sanmıyoruz. Ancak AKP iktidarına, onun yönetim tarzına ve kimi uygulamalarına karşı olup, özellikle de tasfiye edilme endişesinden doğan öfkeyle harekete geçtikleri akla yakın görünüyor. AKP iktidarının bundan haberli ve hazırlıklı olduğuna dair iddia ve karinelerden bahsediliyor. Vakanın tozu dumanı dağıldıktan sonra bunları daha sağlıklı ve serinkanlı biçimde değerlendirebileceğiz. Ancak, AKP iktidarının darbenin tamamen bastırılmasını bile beklemeden, darbeye fiilen katılmış olması mümkün olmayan veya desteklediklerine dair yeterli kanıtı toplamanın bile haftalar gerektireceği 2000’i aşkın hâkimi, Yargıtay, Danıştay ve Anayasa Mahkemesi üyesini “darbecilik''ten dolayı tutuklatması veya görevden alması; bu tür iddiaları desteklemenin yanısıra AKP’nin bu “darbe''yi nasıl bir fırsata dönüştürmeye niyetli ve kararlı olduğunu da açığa vuruyor.

"AKP'NİN YAŞ'TA TEMZİLİK YAPACAĞI ZATEN BELLİYDİ"

AKP iktidarı ve Erdoğan’ın darbe girişimi olmasaydı da bu Temmuz ve Ağustos ayında Adliye ve Ordu başta olmak üzere tüm devlet aygıtında geniş çaplı bir “temizlik'' yapacağı zaten malumdu. Bunun için yasalar çıkarılmış, listeler hazırlanmıştı. AKP iktidarının darbe teşebbüsünü bu icraatından dolayı doğacak tepkileri bastırmak ve hatta “temizliği'' daha da genişletmek için altın bir fırsat gibi kullanacağı şimdiden belli. Ama özellikle Erdoğan’ın darbe ertesi söz ve tutumundan açıkça anlaşılmaktadır ki; darbenin kendilerine altından da öte platin bir fırsat vereceği umulmuştu. Eğer darbe girişimi esnasında küçük çapta dahi olsa darbe destekçisi bir kitlesel hareketlilik ortaya çıksa ve o hareketin şahsında diyelim CHP veya HDP’ye “darbe destekçiliği'' ithamını yapmak mümkün olabilse idi bu platin fırsata kavuşulmuş olacaktı. Böylece AKP iktidarının elinde devlet aygıtında “temizlik''ten de öte tüm ülke siyasetini “dizayn etmek'' için kullanılabilecek gayet elverişli bir koz da olacaktı. Örneğin, henüz tam yürürlüğe sokulmamış olan dokunulmazlıkların iptali yasası bu bahane ile tam gaz işlerliğe sokulabilirdi.



Siyasal partilerin darbe girişimine açık biçimde karşı tavır alışı bunu engelledi. AKP yönetiminin ve Erdoğan’ın siyasal partilere yarım ağızla da olsa teşekkür etmeye mecbur kalışı, ülke siyasetini tamamen denetim altına alma hesabının rafa kaldırıldığı anlamına gelmiyor. Erdoğan’ın ısrarlı biçimde partisinin en “militan unsurlarını'' “sokaklara, meydanlara çıkmaya devam etme''ye çağırmasını, AKP medyasının “darbe henüz tam bastırılmadı, operasyon devam ediyor'' manşetlerini başka türlü yorumlamak mümkün değildir. Önümüzdeki günlerde de süreceği anlaşılan o “sokaklara, meydanlara inme'' faaliyetinin giderek “çatacak birilerini arayan'' bir havaya bürünmesi, yer yer Alevi, Kürt mahallelere ve “çağdaş yaşam mekânlarına'' saldırı girişimlerine dönüşmesi dikkat ve serinkanlılıkla izlenmesi gereken gelişmeler.