Arzu duyulan cinselliğin ölümü ve insanlığın evcilleştirilmesi

Çağdağ Gökbel Muasır.org'ta yazdı...
Tüketim ideolojisinin paryaları için yok oluşun karanlık silueti görünmüş durumda. Çevremiz iletişim araçlarıyla kuşatılmışken ve iletişim becerimizi kolaylaştırdığımızı düşünürken, dili kullanma becerimizden uzaklaşıyoruz. Dili kullanmaktaki becerimiz git gide azaldıkça, düşüncelerimizi kontrol edemez duruma geliyoruz. Çevremizde gördüğümüz insanların duygu üretebilmeleri ya da birbirlerine karşı sevgiyle yaklaşmalarının tek yolu kendilerini nitelikli bir biçimde ifade etmelerinden geçmektedir. Güncel ampirik gözlemler, insanın yabancılaşma düzeyinin sonsuz bir ivmeyle arttığını göstermektedir. Sosyal medya gruplarından karşıt cinsle iletişim kurmak imkansız hale gelmiş durumdadır. Örneğin; Aynı çevreye mensup iki cinsin yüz yüze iletişim yerine üretilen araçları tercih etmesi güvenilir karşılanmamaktadır. Öyleyse çeşitli uygulamaların ve üretilen tüm bu araçların neden bizlere sunulduğu sorusu akla gelecektir. Bu soruya pek çok farklı yanıt verilebilir. Kişisel cevabım ise; kapitalizmin hayali sektörler yaratarak karını yükseltmek istediğine yöneliktir. Hayali bir sistem, o sistemin mitleri, kahramanları ve efsanesi olmak zorundadır. Tıpkı apple markasının oluşturulması gibi.

Nadiren bu sanal ortamlarda gerçek kişilerle iletişim kurar ve reel hayata bunu aktarabilirsiniz. Türkiye’nin özgül koşullarına göre bu çoğunlukla kumar masasında zar atmaya benzemektedir. Karşınıza nasıl bir profilin çıkabileceğini, yine o kişinin istediği ölçüsünde öğrenebilirsiniz. Tarım devrimindekine benzer bir sürecin tersine çevrilmiş halini yaşıyor gibiyiz. İnsanlar hayvanları evcilleştirilmek için sosyal ortamlarından kopardılar, iğdiş ettiler ve birbirleriyle yakınlık kurmalarına engel oldular. Modern dünyamızda erkeklik ölürken ve yanında kadını da sürüklerken; her iki cins de yok oluşun rotasına çoktan girmiş gibi gözükmektedir. Hayali markalara, hayali aşka, hayali cinsel doyumlara ve hayali tanrılara tapınmaktadırlar. Evcil insan kendi kümesine doğru sürüklenirken mutlu gözükmektedir. Bireysel sosyal ilişkilerin kırıldığı ortamdaki boşluğu diktatörlük tamamlamaktadır. Gözleri kör edilmiş domuzların, sahibinden başka güvenebilecekleri kimse yoktur. Kadınlar sosyal ortamlardan güvenli gördükleri alana çekildikçe, erkeğin hadımlaştırılması süreci hızlanmaktadır. Libidinal açlıktan doğan şiddet patlamaları sistemin hazırladığı hayali amaçlara kanalize edilecektir. Tecavüz olayları artacak, güvenlik kaygısı yükselecek bize sunulan teknolojilere ve evlerin güvenli odalarına kaçarken birbirimize dokunmayı, gözlerimize bakmayı ve hissetmeyi unutacağız. Neticede farklı olana nefret duyacak, koruyucu babamıza inanmadıkları için kendi cinsimizden olanları vicdani yükümlülük hissetmeden yok edeceğiz. Artı keyif bir gurup zenginin elde ettiği ayrıcalık olurken, modern köleler iğdiş edilmiş bir öküz gibi tarlaya koşulacaktır. Böyle bir evrende demokrasi görünümlü vahşi bir sistemin doğuşuna tanık olacağız. Rengi siyah olanın, eşcinselin ve kurulu düzenin yerine başka düzenler kurgulayan devrimcilerin yeri kaçınılmaz biçimde soykırım kampları olacaktır.

Böyle bir sistem derin anomaliler yaratacak ve zorlamalar sonucunda kanserli hücreler doğuracaktır. Escobar’ın ortaya çıkışını bu şekilde tanımlayabiliriz. Pablo’yu basit bir uyuşturucu kaçakçısı ya da katil olarak değerlendirmek ekranın karşısındaki ideolojisiz bireyin yapabileceği bir yorumdur. Escobar’ı yaratan yoksulluğa ve yoksunluklara inip kapitalizmin insanlara nasıl bir ortam yarattığını sorgulamak zorundayız. Narcos dizisi Escobar’ı popüler kültüre kazandırırken pek çok kişiyi hayrete düşüren sistemin dışına düşmüş ve sistem tarafından yaratılmış bir adamın hikayesini ekranlarımıza getiriyor. İletişim profesyonelleri işini iyi yaparken Amerikan ajanları ve Kolombiya hükümeti iyi olan tarafta. Hatta izleyici neredeyse Los Pepes adlı terör gurubunun eylemlerine hak verir pozisyona düşürülmektedir. Tek başına uyuşturucuyla mücadele etmek değildir amaç; özünde Amerika’dan çıkan milyonlarca doları kurtarabilmektir. Sizin bunu bilmemeniz gerekmektedir. Siz iyi adamların, kötü adama karşı savaştığını düşünüp türbinlerdeki yerinizi almalı ve tezahüratta bulunmalısınızdır. Hükümetin askerleri bu uğurda çocukları öldürmüş ya da los pepes onlarca insanı işkenceyle katletmiş hiç mühim değil. Bu açığın nedeni hukuk kurallarının hayali olmasıdır. Aslında hepimiz hayali bir şeye inanmış olduğumuzdan vazgeçmeyi düşünmediğimiz değerleri kolaylıkla bir kenara atabiliriz. Escobar iyi ve karşı taraf kötüdür önermesinde bulunmuyorum. Gerçekte her iki tarafta kötülüğün bir şekilde vücut bulmuş halidir. Yoksul gettolarda yaşamak ve saatlerce çalışmak zorunda olan insanlardır sorunun kaynağı ve evrimimize aykırı biçimde yaşadığımız bu hayali düzen gerçekte kötülüğün esas taşıyıcısıdır.

Yazının tamamı için