Jean Paul Sartre ve Aime Cesaire!

Négritude, 1930'larda Afrika ve Karayipler'in sömürgecilikten kurtulma süreci sırasında Paris'e çevreden merkeze gelen diaspora aydınları tarafından başlatılan ve sürdürülen kültürel ve politik bir hareketti.

 Sömürgeciliğe karşı kapsamlı ve güçlü bir tepki! Bu, Batı egemenliğine karşı bir meydan okumaydı. Siyahiliği kutladı ve dünyanın her yerinden siyah insanları kucakladı.

  Aimé Césaire bu sözcüğü ilk kez 1935'te L’Etudiant Noir dergisinde yayınlanan bir makalede kullandı ve négritude sözcüğünü, siyah insanları aşağılamak için kullanılan, zenci anlamına gelen Fransızca nègre sözcüğünden türetti. Ona olumlu bir anlam kazandırdı ve ırkçılığı eleştirmek için etkili bir araç haline getirdi. Bu siyah olmanın gururunun bir ifadesidir.

 Négritude şairleri ve yazarları, özellikle Amie Cesare ve Léopold S.
 Senghor, siyah insanlar hakkında karmaşık hikayeler anlattı.
 Özerklik, özgün kimlik ve asimilasyon arasındaki gerilimleri, koloni ile metropol arasındaki ve egemen ile madun arasındaki ilişkiyi kapsamlı bir şekilde ele aldılar. Négritude hareketinin kurucuları ve geliştiricileri, Afrika ve Antiller'den bu metropole gelen diaspora şairleri ve aydınlarıydı.
 Aslında Fransa'nın birçok kolonisi vardı. Afrika'nın her yerinde, Batı Hint Adaları'nda, Güneydoğu Asya'da, Güney Amerika'da..
 Cumhuriyetçi Fransa emperyal bir ulus devletti. Geniş sömürge ağları üzerinde birbirini izleyen cumhuriyetler kuruldu. 1789'un vaatleri ile sömürge politikası ve ırkçı uygulamalar arasında açık bir çelişki vardı. Négritude hareketinin ortaya çıktığı koşulları anlamak için kültür ve sanatın merkezi olan Paris'in sömürge döneminde de bir metropol olduğunu unutmamalıyız.
 Frantz Fanon'un Dünyanın Lanetlileri'nde yazdığı gibi, sömürgeci güçler Afrika'yı kendi toprakları olarak kabul edip utanç verici ve barbarca temsil ediyorlardı, şairler mitlerden yararlanıyorlardı, Afrika'nın geçmişini tüm ihtişamıyla hikayelerle, şarkılarla getirdiler..
 Ve haysiyetimi korudum ve bu geçmişten beslenmeme izin verdim.
 Afrika geleneklerini, inançlarını ve değerlerini tutkuyla kutladılar.
 Zenci şairler kolonilerdeki siyahi insanların asimile olmasını ve göze çarpmadan yaşamasını değil, siyahi insanlar olarak var olmalarını istediler. Bu arzu, siyahiliğin kökenlerini ırksal olarak görüyor, siyahileri idealize ediyor ve hatta Afrika geçmişini yüceltiyordu.
 Bunlar da eleştirilere maruz kaldı.
 Eleştiriler bir yana, açık ilkeleri olan tutarlı bir hareketti. Jean-Paul Sartre tarafından Afrika ve Batı Hint Adaları'nda Fransızca Yazan Zenci Şairlerin Antolojisi için yazılan ve Senghor'un editörlüğünü yaptığı Kara Orpheus adlı kitap, Négritude hareketinin tanınması ve yoğun  bir biçimde bu hareketin tanınmasıdır.
 münazara.
 20. yüzyılın en etkili düşünür ve  entelektüellerinden biri olan Sartre, sömürgeciliğin kanlı tarihini ve Batılıların sömürgelerdeki yaygın suçlarını açığa çıkardı.
 Ülkesinin Güneydoğu Asya'da (Çinhindi) uyguladığı zulme ve Cezayir halkının bağımsızlık taleplerine yönelik insanlık dışı tutumuna kararlılıkla karşı çıktı.
 Fransız ordusunun Cezayir'in bağımsızlık taleplerini şiddet yoluyla bastırma girişimlerine ve ordunun "ırkçı bir kontrol aracı" olarak kullanılmasına karşı çıkmak için aydınlar tarafından oluşturulan 121. Maddeye atıfta bulundu..
 Irkçılık konusunda sistematik bir araştırma yapmadı. Çok fazla yazmadı ama yazdıkları etkileyiciydi ve argümanları güçlüydü.
Postkolonyal çalışmalara kaynak oldu. Sömürgecilik ile ırkçılığı hiçbir zaman ayrı düşünmedi. İlerleyen yıllarda sağlığı bozulsa da yeni sömürgeciliğe karşı siyasi hareketlerin güçlü bir destekçisi olmayı sürdürdü ve ırkçılığın  ciddi tehlikelerine dikkat çekti.
 İlginç olan, ele aldığı konuların aynı zamanda günümüzün sorunları ve bizim sorunlarımız olması..
 Şiir onun özgüven kaynağı olacak, bu duyguyu besleyecek, derinden yıpranmış, yıpranmış, parçalanmış varoluşunu onaracaktır. Bu durumda şiir güçlendirici ve iyileştirici bir güçtür ve Siyahların kurtuluş mücadelesi şiirsel bir deneyimdir.
 Sartre, siyahi kimlik oluşturma çabalarını Orpheus mitinden hareketle açıklamaya çalışır.
 Siyah adamı, sevgilisi Eurydice ile yeniden bir araya gelip onu hayata döndürmek için yeraltına inen genç arpçı Orpheus'a benzetti. Antik Yunan mitolojisindeki bu ünlü hikayeye göre lir çalarak herkesi büyüleyen Orpheus, güzel orman perisi Eurydice'e aşık olur ve onunla evlenir. Bir gün güzel bir kadın çayırda bir engerek tarafından ısırıldı ve zehirlenerek öldürüldü. Orpheus'un ölü karısını almak için yeraltı dünyasına inmekten başka seçeneği yoktur. Uzun ve zorlu bir yolculuğun ardından mağaraya ulaşır. Bir mağara tünelinden Styx Nehri'ne ulaşın ve nehri tekneyle geçin. Sartre'a göre siyah adamın kendini tanımlama çabaları Orpheus'un karanlığa doğru yaptığı uzun yolculuğa benziyordu.