Kötülük pornografisi olarak Saray’da iftar

Yasemin Varlık

Ramazan geldi. Tam bir ay boyunca havuz medyasında iktidardaki İslamcıların açın halinden anlamak için çektikleri çile tiyatrosunu izleyeceğiz. Öyle ki bu Ramazan, iftarın bir ritüel olarak gösterileşmesinin doruk noktası olacak. İlk kez bu kadar açık ve net olarak iktidardaki İslamcılar, 15 yıllık yağmanın nimetleriyle, parselledikleri küçüklü büyüklü saraylarda iftar açacak. İftarın ganimetle açılışına, ritüelin katıksız bir güç gösterisine dönüşmesine hep beraber şahit olacağız.

Biliyoruz ki bu gösteri, yağmayı sürdürmek üzere dozunu hergün daha da artırdıkları kötülüklerini meşrulaştırmak için. Çünkü İslamcıları, yoksulun ağzından giren lokma midesine inmesin diye sokaklara saldıkları cellatlarından tanırız. Daha geçen yıl Sur’da Melek Alpaydın’ı evinde yemek yerken top mermisiyle öldürdüler. Geçtiğimiz günlerde yine Sur’da yıkmayı kararlaştırdıkları evlerin elektriğini, suyunu kestiler, sonunda buldozerlerini gönderip yıktılar. Sakinleri bu Ramazan’a evsiz girdi. AKPlilerse biznallah gelecek yılın VIP iftarlarını Sur’dan sağlayacakları kentsel dönüşüm rantından çıkaracaklar.  

İslamcılar yüz bin kamu görevlisini KHK’larla işinden etti. Çalışamasınlar diye özel sektörü talimata boğdu. Yurtdışına çıkıp iş bulamasınlar diye pasaportlarını iptal edip, seyahat haklarını ne zaman biteceği meçhul soruşturmalarla engelledi. Şimdi bir yandan binlerce yurttaşı açlıkla terbiye ederken bir yandan da ''açın halinden en iyi biz anlarız’ oyununu sahneleyecekler.

İlaç vermedikleri bebek çoktan ölmüş, tarikat yurtlarına kapattıkları çocuklar yanmış, bizzat Erdoğan’nın misafiri mültecilerin yüzlercesi bu cehennemden kaçarken boğulmuşken tvlerde merhamet üstüne hasbihal edecekler. Çaykur’dan Banvit’e herşeyi satarak, grevleri yasaklayarak gittikçe daha çok insanı açlık sınırına sürükleyecek, kendi yarattıkları yoksulluğa çare diye yine kendilerini gösterecek, sadaka çağrısı yapacaklar.

Bir yandan açlık grevine giren eğitimcilerin gizli gizli yemek yediğini iddia edip, bir yandan aç biilaç o ihaleden bu satışa koşacak, Varlık Fonu üzerinden kamu varlıklarını mülkiyetlerine geçirecekler.

Oruçları bozulmasın diye kadınların elini sıkmayacak ama Ensar Vakfı’nın meclis soruşturmasından kaçırdıkları çocuk tacizcileriyle el ele kol kola, tanesi bin liralık bardaklarını tokuşturarak Saray’da iftar partileri düzenleyecekler. İzledikçe mide bulandırdığından, oruç tutmayanı da yemeden içmeden kesen bu rezil mi kepaze güç gösterisini gözümüze sokacaklar. Vecd ile yağmalayıp aç bıraktıklarına timsah gözyaşları döktükleri bu kötülük pornografisini iftar eğlencesi olarak hergün izletecekler.

Elbette yine ''gerçek İslam’cı gazeteciler, akademisyenler, CHP danışmanları, tekmili birden ''Allah’tan reva mıdır’ diye soracak. Oysa olan biteni sıradan insan dahi biliyor. Ne diyordu referandum öncesi sosyal medyada dolaşan videolardan birinde, neden hayır diyeceğini anlatan amca; ''Bunların Allah’ı bile başka.’ Ne kadar doğru. İslam da her din gibi hep hangi egemen sınıflar nasıl bir toplum düzeni amaçlıyorduysa öyle  anlamlandırıldı  Ne zamanda ne de mekanda herkes için aynı şeyi ifade eden özdeş bir İslam hiç olmadı, olmayacak da. Bugün yana yakıla ''Müslüman şunu yapar, bunu yapmaz’ diye sayılanlar da gerçek İslam değil, iki yüzyıllık Türk modernleşmesinin İslam yorumu, cumhuriyetin dönüştürdüğü, inşa ettiği dini değer sistemi. Israrla gerçek İslam’a davet edilenlerse, o değer sistemine onca yıl diş biledikten sonra, kutsal tarihlerinin ganimet savaşlarına pek benzettikleri için olsa gerek, şevkle sarıldıkları neoliberal projeyi yönetmek üzere Türkiye’ye atananlar.

Olmayan bir gerçek İslam’a referansla iktidar eleştirisi en az ''göz damlası orucu bozar mı’ sorusu kadar absürt. İktidardaki İslamcılığın değer sistemi kutsal kitaplarda değil, Thatcher’ın ''Toplum diye birşey yok, bireyler ve onların aileleri var’ sözünde ve elbette sonrasında kurulan dünya düzeninde saklı. Görünen tabloda da toplum diye birşey yok; malum birey, ailesi ve sarayı var.

Başka bir deyişle en gerçek gerçek İslam içinden geçtiğimiz tarihin, 35 yıllık piyasaperestliğin ürünü. Sermayenin yoksulların elinde ne var ne yoksa kırıntısına kadar el koymasının doğallaştığı neoliberal mülksüzleştirme düzeninin İslam’ı. Zenginin ihtişama mesafesi, yolsulun kanaatkarlıkla imtihan edildiği günler geride kaldı.  Artık ihtişam, iktidardaki İslamcılar için göklerden gelen emrin, sandıkta değilse de Allah katında seçilmişliğin göstergesi, bir nevi gurur kaynağı. İsrail’li secilmişlerle Türkiye’li seçilmişlerin açlık greviyle hak arayanlara dair çizdikleri karikatürlerin, gaddarlıklarının benzeşmesi tesadüf değil. Ne de olsa on yıllardır aynı yerlerden desteklenerek aynı siyasal düzeni örgütlüyorlar.

Dillerinden düşürmedikleri milli iradeyse Türkiye İslamcılığının bu yeni hakikatini hevesle benimseyenler; sokakta sigara içeni linç ederek, oruç bozuyor diye kolu görünen kadına saldırarak tiyatroyu coşturanlar. Thatcher’ın ''başka yol yok’ hadisine referansla ganimetten pay almak için kolları sıvayanlar. Gecenin bir yarısı Filistin’lilerin yaşadığı mahalleleri işgal eden gerçek Yahudilerin buradaki kardeşleri.

Bu kötülüğe hayır diyenlerse hiçbir dinin kurallarına ya da hukuka tabi değil.  En doğal rehinleriyiz. Zaten bunu İsrail’li kardeşlerinden öğrendikleri ve son olarak Yüksel caddesinde denedikleri gibi, istedikleri zaman etrafımızı çitleyerek ilan edebilirler. Tam da bu yüzden gerçek İslam’a referansla yapılan çağrıların iktidar cephesinde hiçbir karşılığı olmadığı gibi haram olsun deyip geçmeyeceksek direnenlerin cephesinde de karşılığı yok. Ki haram olsun deyip geçmeyelim, ne hesap varsa bu dünyada görelim.