Nurullah Ankut: İndirin bre hainler, Mustafa Kemal’in resmini!

İndirin bre hainler, Mustafa Kemal’in resmini!

Meclisinizden de, Devletinizden de ve de bulunduğunuz her yerden!

Zaten, o ceylan derisi kaplı, sosyetik Meclisin ne ilgisi var, Mustafa Kemal’in Meclisi’yle?..

Zaten, şu an oturduğunuz yere, Mustafa Kemal hiç ayak basmamıştır ki... Kaldı ki, Meclis, bina değildir. Meclis, her şeyden önce, içindekilerle, orayı dolduran insanlarla Meclis olur. Eğer orada, halkın gerçek temsilcileri, yani halkın hak ve menfaatlerinden başka hiçbir şey düşünmeyen, vatanı ve milleti korumaya and içmiş ve Mustafa Kemal’in “Tam Bağımsızlık'' ilkesinden milim sapmayan, namuslu, halksever ve yurtseverler doldurursa orayı, ancak ondan sonra orası“Milletin Meclisi'' olur, “Halkın Meclisi'' olur, “Mustafa Kemal’in Meclisi'' olur.

Bugünse kimler var orada?

Amerikancı Dörtlü Çete’nin mensupları...

Hepsi de, ABD’ye sadakatle bağlı, onun çıkarlarından başka hiçbir şey düşünmeyen ve o hain emperyalistten aldığı emri uygulamakta tereddüt etmeyen halk düşmanları doldurmuş durumdadır orayı.

Başta ABD gelmek üzere, onun “Yeşil Kuşak Projesi''nin ürünü, Ortaçağın karanlık ümmetçilik konağında yaşayan ve Türkiye’yi de o karanlıklar ülkesine çekip götürmek isteyen Kaçak Saraylı’nın AKP’giller’i, Amerikancı Yeni CHP, Kontrgerilla’nın Özel Partisi, sahte milliyetçi MHP ve Burjuva Amerikancı Kürt Hareketi’nin temsilcisi HDP, ortada Meclis mi bıraktı, gerçek anlamda?

Bağımsızlık mı bıraktı?

Siyasi ahlâk ve namus mu bıraktı?

Din mi bıraktı, hukuk mu bıraktı, laik eğitim mi bıraktı, Laik Cumhuriyet mi bıraktı?..

Hepsini çürüttü. Çöpe döndürdü.

Şimdi de, kurulmuşlar ceylan derisi kaplı koltukların üzerine; “Biz TBMM’yiz'', diyorlar.

Yok ya... Kimi kandırıyorsunuz siz?..

Siz, aslında, Amerikan Meclisisiniz. Yaptığınız işlev, görev, budur.

Komşu da bırakmadınız. Hepsine ihanet ettiniz. Hepsini arkadan vurdunuz. Irak’ı mı vurmadınız, Libya’yı mı vurmadınız, Suriye’yi mi vurmadınız... Nereyi vurmadınız siz... Yugoslavya’yı gidip vurdunuz. Yedi parçaya böldünüz, bir zamanlar farklı milliyetlerden halkların kardeşçe yaşadığı, sosyal eşitsizliğin ve sömürünün neredeyse olmadığı Sosyalist Yugoslavya’yı. Tam Bağımsızlıkçı, mazlum dünya halklarının dostu ve yandaşı, gönüldaşı Mareşal Tito’nun ülkesi Sosyalist Yugoslavya’yı... Şimdi o yedi ayrı parçada yaşayan halklar, birbirine düşman edilmiş durumda.

Türkiye dostu ve en kara günlerinde yardımımıza gelmekte duraksamayan, içtenlikli Müslüman ve Tam Bağımsızlıkçı Lider Muammer Kaddafi’yi linç ettirdiniz, çakallara. Ve ülkesini cehenneme çevirdiniz.

Suriye’de yaptıklarınız ve yapmakta olduklarınız zaten meydanda. Yarım milyon masum Müslümanın kanına girdiniz. Üç milyon insanı vatanlarını terke zorladınız. Altı milyon insanı ülke içinde yersiz yurtsuz bıraktınız. Ve hep bildiğimiz gibi, üç milyon civarında Suriyeli Müslüman da bizim ülkemizde. Büyük çoğunluğu aç, sefil. Acılar içinde.

Hep bu ihanetleri, efendiniz ABD’nin size verdiği emir üzerine ettiniz. O alçak emperyalistin her emri, sizin için Tanrı buyruğu mertebesindedir, değil mi?

Böylesine bir bataklıkta yaşıyorsunuz işte. Ülkemizi de parçalanmanın eşiğine getirdiniz. Afganistanlaştırdınız, Suriyeleştirdiniz.

Aslında, kendiniz açısından bir kerecik de olsa tutarlı davrandınız, Mustafa Kemal’in askeri üniformalı resmini Meclisteki yerinden indirmekle. Başkalarını da indirin, hiç vakit kaybetmeden...

Öyle ya; sizin ne ilginiz olabilir, Mustafa Kemal’le?..

Yerle gök kadar, gündüzle gece kadar zıtsınız Mustafa Kemal’e, karşıtsınız, ve de düşmansınız. Hem de tamamınız...

Bu Dörtlü Çete’nin dördü de düşmandır esasında Mustafa Kemal’e de... düşmanlık ölçüleri farklı farklı. Yani aralarında nitel bir fark yok da, nicel farklar var.

Zaten, daha birkaç ay önce ne demişti, Meclis Başkanınız, kaşar Ortaçağcı İsmail Kahraman?

Nasıl hakaret etmişti, Mustafa Kemal’e ve silah arkadaşlarına?

“Cumhuriyet’i kuranlar dinsizdi.'', diye, değil mi?

Sen ne demiştin, Kaçak Saraylı; Mustafa Kemal ve can yoldaşı, en yakınındaki silah arkadaşı İsmet İnönü hakkında?

“İki Ayyaş''. Öyle değil mi?

İşte bugün, egemen sizsiniz. Devran sizin. Öyleyse, namuslu ve tutarlı olun. Mustafa Kemal’in tüm devlet dairelerindeki resmini indirin. Bu devlet de, bu Meclis de onun devleti, onun Meclisi değil çünkü. Bunu siz de biliyorsunuz. Ve hatta, dediniz de, değil mi?

Ne demiştin, Kaçak Saraylı sen?

“İster kabul edilsin, ister edilmesin. Türkiye’nin yönetim sistemi bu anlamda değişmiştir. Şimdi yapılması gereken, bu fiili durumun hukuki çerçevenin anayasal olarak kesinleştirilmesidir.''(